Historie

In de Officiële Mededelingen van de Groninger Voetbalbond werd de vereniging opgeroepen om zo spoedig mogelijk naamregistratie aan te vragen bij de N.V.B. (Nederlandse Voetbalbond, toen nog niet “Koninklijk”). Op 12 oktober werd HSVV verandert in “Harkstede”, omdat er al een club met dezelfde naam was. Het eerste bestuur werd gevormd door voorzitter Alje Bats, secretaris Eltje Zandstra, penningmeester Anne Staal sr. en David Doornbosch. Het materiaal werd verzorgd door Harm Bakker, die deze functie meer dan een halve eeuw bekleedde als “Commissaris van materiaal”. Hij was gerechtigd tot het doen van uitgaven ten behove van het hem in bewaring gegeven materiaal tot een bedrag van ten hoogste 2,50 gulden (Art. 46 Huishoudelijk Reglement). P.J. Wouda werd aangesteld als consul.
Het clubkostuum bestond uit een groen schillerhemd met wit schild waarin monogram een zwarte broek en kousen. Leden betaalden een gulden inleg en de contributie werd gesteld op 50 cent per maand voor leden en 30 cent voor aspirant-leden. Ondersteunende leden droegen minimaal een gulden bij.

De organisatie stond op poten, en er kon nu in “officieel” verband gevoetbald worden. Het voetbalveld lag achter café “Centraal” voor de boerderij van Mulder. Enkele spelers van het eerste uur waren: Klaas Bats, Hendrik Dikkema, Jurrie Lubbers, Klaas Doornbosch (keeper), Hendrik Knollema en Roelf Huisman. Nadat de competitie-indeling reeds bekend was, werd Harkstede met twee elftallen toegelaten. De eerste competitiewedstrijd van het eerste elftal was op zondag 30 september 1928 tegen Grona en werd verloren met 3-4. Grona won alle twaalf wedstrijden in het seizoen 1928-1929, dus zo’n slecht resultaat was dit niet. Ook de volgende twee wedstrijden werden verloren. Op 28 oktober kwam de ommekeer, De Vogels 3 uit Groningen werd in Harkstede met 5-2 verslagen. Deze wedstrijd leverde een boete van een rijksdaalder op, men was namelijk te laat begonnen. Harkstede 1 werd uiteindelijk verdienstelijk tweede met 13 punten uit 12 wedstrijden, en een doelsaldo van 32 voor en 28 tegen. Het tweede elftal eindigde op de laatste plaats met slechts 2 punten uit 8 wedstrijden. In die tijd speelden de Groninger verenigingen Velocitas, Be Quick, Veendam, W.V.V., G.V.A.V. en G.V.V. in de hoogste klasse van het (toen nog) amateurvoetbal.

In het eerste decennium waren de sportieve prestaties matig. Vv Harkstede eindigde veelal in de onderste regionen van de ranglijst. Dieptepunt in alle opzichten was het seizoen 1935-36. Op 17 november 1935 liepen de emoties tijdens de wedstrijd Harkstede – Adorp dusdanig op, dat de scheidsrechter zich genoodzaakt zag het duel te staken. Wat gebeurde er? Een speler van Harkstede raakte op een gegeven moment geblesseerd. Een invaller werd niet toegestaan. Dit had de aanvoerder bij de toss bedongen. De aanvoerder van de bezoekende vereniging had dit recht blijkbaar. De verstandhouding binnen de lijnen werd er hierdoor niet beter op, met het uiteindelijke gevolg dat de scheidsrechter vroegtijdig voor het einde floot. Harkstede werd als schuldige aangewezen en moest alle verdere wedstrijden dat seizoen op het terrein van de tegenstander spelen. De groenhemden eindigden troosteloos onderaan met geen enkele punt uit 14 wedstrijden.

Harkstede speelde in die jaren meestal met twee elftallen in de competitie, met een enkele uitzondering, toen slechts een team op de been kon worden gebracht (1937-38 en 1939-40). Ook in de jaren van de Tweede Wereldoorlog kon men een enkele keer (1942-43 en 1943-44) slechts een team op de been brengen. De sportieve prestaties waren nu duidelijk beter, ze werden maar liefst drie keren kampioen met het eerste elftal in de competitie. Gepromoveerd werd er niet, want er werden slechts noodcompetities afgewerkt. De kampioenen van alle klassen speelden om het kampioenschap van Groningen. Harkstede werd in deze wedstrijden steeds vroegtijdig uitgeschakeld. In het seizoen 1944-45 werd er helemaal niet gespeeld. Nog voor de competitie een aanvang had genomen, werden alle voetbalactiviteiten tot nader aankondiging door de K.N.V.B. (de landelijke voetbalbond had inmiddels het predikaat “koninklijke” gekregen) stopgezet. Bestuursleden in deze periode waren o.a. J. Dijk (secretaris) en H. Dikkema (penningmeester), laatstgenoemde bleef zijn functie tot het midden van de vijftiger jaren bekleden.

Na de oorlog kwam het voetballen weer moeizaam op gang. Op 21 oktober 1945 werd de eerste competitiewedstrijd in Harkstede gespeeld. Personele problemen kende de club niet, want er werd zelfs een derde elftal ingeschreven voor de competitie. Dit bleek al snel geen haalbare kaart, het derde team werd teruggetrokken, maar het seizoen daarop werden de groenzwarte kleuren wel door drie teams verdedigd.  Ook na de bevrijding waren veel artikelen nog schaars en op de bon. De voetbalwereld ondervond dit aan den lijve. Voetbalschoenen waren moeilijk te krijgen. De verenigingen konden bonnen of zegels aanvragen bij de Bond voor het verkrijgen van voetbal-schoeisel. Er werd een dringend beroep gedaan op de clubs om niet te overvragen. Ook de vraag naar ballen was veel groter dan het aanbod. De voetbalbond adviseerde: “Het is zeer wel mogelijk om van oude voetbalschoenen de nog goede banen te laten verwerken tot een bal, welke nog goed te gebruiken is”, waarna een adres in Harlingen werd genoemd, waar men zich kon vervoegen. 

Met ingang van het seizoen 1947-48 namen voor het eerst A- en B-junioren deel aan de competitie. Het eerste jaar was duidelijk een leerjaar, de A-junioren (16-18 jaar) werden voorlaatste met 3 punten uit 15 wedstrijden en een doelsaldo van 8 voor en 120 tegen. De B-ers behaalden uit 14 ontmoetingen 2 punten, met een doelsaldo van 8 voor en 67 tegen. De eerste jeugdleiders waren J. Freije, R. Gras en R. van der Schuur. In de jaren daarna ging het met de jeugd uitstekend. Er werden diverse kampioenschappen behaald. 

Ook de senioren dede nu behoorlijk van zich spreken. In het seizoen1946-47 werd het eerste elftal kampioen van de 2e klasse GVB. Een jaar later promoveerden de eerste vier teams van de ranglijst naar de “grote” bond, Harkstede werd derde en speelde het seizoen daarop voor het eerst onder de vlag van de landelijke KNVB. De volgende spelers droegen hun steentje bij aan het succes: Hennie Danes, Joop Luiken, Robert van der Schuur, Eilko Huttinga, Roelf Gras, Aaldrik Staal, Alje Huisman, Alje Knollema, Kees Freije, Jan Hamminga, Jan van Oosten en Jochem Visser. Dit waren althans de mensen die in het jubileumjaar 1948 poseerden voor de fotograaf. Ook Roelf Jan Cadee staat op de foto, zij het in burger. Cadee was vele jaren een bekend gezicht bij de club. Hij was o.a. scheidsrechter, grensrechter en elftalleider en hij had een grote inbreng tijdens de jaarlijkse bazars in die tijd. Het bedienen van het Rad van Avontuur was jaren zijn favoriete bezigheid.